نیکل توسط نیروگاه‌ها و زباله سورها در هوا منتشر خواهد شد. این فلز بعدازاین که با قطرات باران واکنش نشان داد، می‌تواند به زمین منتقل شود. مدت زیادی طول می‌کشد تا نیکل موجود در هوا از بین برود. این فلز همچنین می‌تواند در بخشی از جریان فاضلاب‌ها که وارد آب‌های سطحی می‌شوند نیز یافت شود. بخش بزرگ‌تری از تمام ترکیبات نیکل که در محیط آزاد می‌شوند، به رسوبات یا ذرات خاک منتقل خواهند شد. ازاین‌رو بی‌تحرک می‌گردند.
بااین‌حال، در زمین‌های اسیدی، نیکل متحرک‌تر بوده و اغلب به آب‌های زیرزمینی راه پیدا خواهد کرد. اطلاعات زیادی در خصوص اثرات نیکل بر روی موجودات غیرزنده در دسترس نیست. اما می‌دانیم که غلظت بالای این ماده می‌تواند باعث آسیب به گیاهان شده و رشد جلبک‌های موجود در آب را کاهش دهد. میکروارگانیسم‌ها نیز به دلیل وجود نیکل می‌توانند با کاهش رشد مواجه شوند. برای حیوانات نیز نیکل یک ماده غذایی ضروری، اما در مقادیر کم است. اما استفاده بیشتر از اندازه آن، می‌تواند بسیار خطرناک باشد.
فلز نیکل یکی از فلزات مهم و کاربردی است که در صنعت بیشتر از آن به‌عنوان محافظت سایر فلزات استفاده می‌کنند. دلیل این استفاده نیز مقاومت بسیار مناسب این فلز در برابر خوردگی و فرسودگی است. از نیکل همچنین برای تولید باتری، ساخت سکه، تولید آلیاژ و ... نیز استفاده می‌کنند. این فلز گران‌بها در عمق زمین وجود داشته و می‌توان آن را از طریق راه‌های مختلفی استخراج کرد. با اینکه حضور این فلز برای سلامتی انسان مفید است، اما مقدار زیاد آن می‌تواند به‌سلامتی انسان ضرر بسیار زیادی وارد کند.
اثرات نیکل بر سلامتی
نیکل فلزی است که در سطوح بسیار پایین کره زمین قرار گرفته است. بشر از این فلز برای اهداف بسیار مختلفی استفاده می‌کند. متداول‌ترین کاربرد نیکل، استفاده از آن به‌عنوان پوششی برای سایر فلزات است. ازاین‌رو می‌توان نیکل را در محصولات فلزی دیگر مانند جواهرات مشاهده کرد. مواد غذایی به طور طبیعی درون خود مقادیر کمی نیکل دارند. شکلات و چربی‌ها حاوی مقادیر بیشتری از این فلز هستند.
دود نیکل محرک تنفسی است و ممکن است باعث ذات‌الریه شود. قرارگرفتن در معرض نیکل و ترکیبات آن ممکن است منجر به ایجاد درماتیت به نام "خارش نیکل" در افراد حساس شود. اولین علامت معمولاً خارش است که تا 7 روز قبل از رویش پوست رخ می‌دهد. رویش اولیه پوست اریتماتوز یا فولیکولی است که ممکن است با زخم پوستی همراه باشد. به نظر می‌رسد که حساسیت به نیکل، پس از آلوده شدن به آن، به طور نامحدود در بدن انسان باقی می‌ماند. باید بدانید که فلز نیکل به‌عنوان یک ماده سرطان‌زا شناخته شده است.
جذب نیکل در بدن زمانی بیشتر اتفاق می‌افتد که افراد از سبزیجاتی که در خاک‌های آلوده کاشت شده است، استفاده کند. گیاهان می‌توانند مقادیر زیادی از نیکل را در خود نگهداری کنند و ازاین‌رو جذب نیکل در گیاهان بالا است. افرادی که سیگاری هستند می‌توانند نیکل بیشتری را از طریق ریه‌های خود جذب کنند. همچنین می‌توان این فلز را در مواد شوینده نیز پیدا کرد.
انسان‌ها می‌توانند با تنفس هوا، نوشیدن آب، خوردن غذا و یا کشیدن سیگار در معرض نیکل قرار بگیرند. تماس پوست با خاک یا آب آلوده نیز ممکن است به جذب نیکل به بدن منجر شود. نیکل در مقادیر بسیار کم برای بدن انسان ضروری است، اما زمانی که جذب آن افزایش پیدا می‌کند، می‌تواند برای سلامتی بسیار مضر باشد. از مهم‌ترین عواقبی که بعد از جذب زیاد نیکل به سراغ انسان می‌آید، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- احتمال بیشتر ابتلا به سرطان ریه، سرطان بینی، سرطان حنجره و سرطان پروستات
- بیماری و سرگیجه پس از قرارگرفتن در معرض گاز نیکل
- آمبولی ریه
- نارسایی تنفسی
- نواقص هنگام تولد
- آسم و برونشیت مزمن
- واکنش‌های آلرژیک مانند بثورات پوستی، عمدتاً از جواهرات
- اختلالات قلبی